Sunday, August 12, 2007

बालमीकि आश्रम प्रभु आए

तहँ बसि कंद मूल फल खाई प्रात नहाइ चले रघुराई
देखत बन सर सैल सुहाए बालमीकि आश्रम प्रभु आए
राम दीख मुनि बासु सुहावन सुंदर गिरि काननु जलु पावन
सरनि सरोज बिटप बन फूले गुंजत मंजु मधुप रस भूले
खग मृग बिपुल कोलाहल करहीं बिरहित बैर मुदित मन चरहीं

सुचि सुंदर आश्रमु निरखि हरषे राजिवनेन
सुनि रघुबर आगमनु मुनि आगें आयउ लेन

मुनि कहुँ राम दंडवत कीन्हा आसिरबादु बिप्रबर दीन्हा
देखि राम छबि नयन जुड़ाने करि सनमानु आश्रमहिं आने
मुनिबर अतिथि प्रानप्रिय पाए कंद मूल फल मधुर मगाए
सिय सौमित्रि राम फल खाए तब मुनि आश्रम दिए सुहाए
बालमीकि मन आनँदु भारी मंगल मूरति नयन निहारी
तब कर कमल जोरि रघुराई बोले बचन श्रवन सुखदाई
तुम्ह त्रिकाल दरसी मुनिनाथा बिस्व बदर जिमि तुम्हरें हाथा
अस कहि प्रभु सब कथा बखानी जेहि जेहि भाँति दीन्ह बनु रानी

तात बचन पुनि मातु हित भाइ भरत अस राउ
मो कहुँ दरस तुम्हार प्रभु सबु मम पुन्य प्रभाउ

देखि पाय मुनिराय तुम्हारे भए सुकृत सब सुफल हमारे
अब जहँ राउर आयसु होई मुनि उदबेगु पावै कोई
मुनि तापस जिन्ह तें दुखु लहहीं ते नरेस बिनु पावक दहहीं
मंगल मूल बिप्र परितोषू। दहइ कोटि कुल भूसुर रोषू
अस जियँ जानि कहिअ सोइ ठाऊँ सिय सौमित्रि सहित जहँ जाऊँ
तहँ रचि रुचिर परन तृन साला बासु करौ कछु काल कृपाला
सहज सरल सुनि रघुबर बानी साधु साधु बोले मुनि ग्यानी
कस कहहु अस रघुकुलकेतू तुम्ह पालक संतत श्रुति सेतू